Kościół pw. św. Wojciecha w Koninie – Morzysławiu
Pierwsza wybudowana na wzgórzu w Morzysławiu świątynia był zapewne drewniana, i choć nie wiemy, kiedy została zbudowana, to zapewne istniała już w XIV w. Potwierdzone istnienie świątyni mamy z 1521 r. Zapewne, jak to bywało ze świątyniami drewnianymi, wcześniej i później była wielokrotnie naprawiana, a może nawet budowana od nowa. Pierwszy murowany kościół zbudowano w 1785 r. Jego budowniczym i fundatorem był ówczesny proboszcz ks. Andrzej Liszkowski. Zwieńczeniem kościoła miała być wieża, którą jednak wzniesiono tylko do wysokości gmachu świątyni. Ks. Liszkowskiego pochowano w podziemiach wybudowanej przez niego świątyni. Podczas prac budowlanych w 1911 r. stwierdzono, że jego ciało w całości spoczywa w podziemiach, gdzie je pozostawiono.
Wieżę wzniesiono dopiero, gdy proboszczem został ks. Józef Kalasanty Ślusarski. Budowę zakończono w 1879 r. Wykonano ją według projektu budowniczego powiatu, pana Chorążego. Zbudowana w stylu renesansowym, posiada trzy okna żelazne na niższym piętrze. Na wyższym piętrze umieszczono trzy dzwony: jeden stary i dwa nieduże nowe. Ich dźwięk wychodził przez osiem okien z żaluzjami.
Kolejnym budowniczym świątyni był ks. Stanisław Chmielewski, który do parafii przybył w 1884 r. Widząc, że poszycie dachu na wieży wykonano wadliwie, najpierw próbował poprawiać pokrycie, a ostatecznie zmienił poszycie z blachy cynkowej na miedzianą w 1899 r. Taką też datę umieszczono na wieży. Jednak to nie koniec problemów z wieżą. W czasie dzwonienia urwał się jeden z nowych dzwonów, w rezultacie postanowiono wybudować nowa dzwonnicę. Wzniesiono ją w latach 1897-1902 według projektu budowniczego powiatu konińskiego, pana Zacherta. Umieszczono w niej trzy dzwony: najmniejszy „Roch”, zakupiony przez parafian, drugi stary, trzeci nowy „Wojciech”. Nazwiska fundatorów są odlane na wierzchu dzwonu. Kościół wzniesiony przez ks. A. Liszkowskiego okazał się z czasem za ciasny. Dlatego też, ks. St. Chmielewski postanowił go rozbudować. Plan rozbudowy przygotował budowniczy powiatu, wspomniany już Zachert. Budowę rozpoczęto w 1904 r. Poświęcenia fundamentów dokonał dziekan koniński ks. kan. Władysław Jankowski. Prace obejmowały roboty murarskie, tynkowanie murów, oszklenie i położenie posadzki. W kościele zbudowano wielki ołtarz i cztery boczne w kaplicach, pokryto je stiukiem, ozdobiono figurami i ornamentacją z gipsu. Wnętrze kościoła wykonano według projektu pana Przewalskiego. Ołtarze wykańczano jeszcze w latach międzywojennych. Warszawski organmistrz Wojciech Gadko zamontował też w 1912 r. 15 głosowe organy. Wykonano ambonę i zamontowano w prezbiterium ławki w formie stall. W kościele ustawiono po 12 ławek z każdej strony, zaś do zakrystii wstawiono szafy dębowe. Budowę kościoła ukończono w 1912 r. Nie jest to budowla stylowo jednorodna, gdyż występują tu elementy renesansowe, barokowe i klasycystyczne. Mimo, iż później wykonywano jeszcze inne prace, to kościół został konsekrowany przez bp. Stanisława Zdzitowieckiego w dniu 14 maja 1914 r.
