Franz Schubert
Franz Schubert (1797-1828), rodowity wiedeńczyk, w mieście tym spędził też całe swoje życie. W jego krótkiej biografii na próżno szukać spektakularnych wydarzeń. Był człowiekiem skromnym i nieśmiałym. Podziwiał Beethovena, który w tym samym czasie co Schubert mieszkał w Wiedniu, ale nigdy nie odważył się poznać Mistrza osobiście.
Wyjąwszy kilkuletnią próbę odnalezienia się w zawodzie nauczyciela (zakończoną zresztą niepowodzeniem), Schubert nigdy nie miał stałej posady. Starał się zarobić na życie komponowaniem. Jego utwory (szczególnie pieśni, tańce oraz drobne utwory fortepianowe i na fortepian na 4 ręce) były bardzo popularne w Wiedniu. Była to jednak popularność anonimowa i nie wiązały się z nią ani duże korzyści finansowe ani prestiż w środowisku muzycznym.
W kręgu przyjaciół Schubert inicjował i brał czynny udział w spotkaniach połączonych ze wspólnym muzykowaniem, zwanych „szubertiadami”. Większość premierowych wykonań jego utworów miała miejsce właśnie podczas prywatnych koncertów.
Schubert był niedoścignionym twórcą pieśni. Skomponował ich ok. 600, od powstałych najwcześniej arcydzieł takich jak Małgorzata przy kołowrotku i Król Olch, poprzez kolejne: Śmierć i dziewczyna, Pstrąg, aż po późne cykle Piękna młynarka i Podróż zimowa.
Jego dorobek obfituje też w tańce i inne formy fortepianowe (impromptu, sonaty), jest też autorem dziesięciu symfonii, które ani za życia kompozytora ani jakiś czas po jego śmierci nie wzbudzały żadnego zainteresowania. Dzisiaj natomiast VII symfonia C-dur Wielka oraz VIII h-moll Niedokończona należą do kanonu romantycznej symfoniki.
Wśród utworów kameralnych Schuberta znajdziemy sonaty skrzypcowe, tria, kwartety smyczkowe (Rosamunde, Śmierć i dziewczyna), kwintety: słynny Kwintet fortepianowy Pstrąg oraz Kwintet smyczkowy C-dur, jedno z ostatnich dzieł kompozytora.
