Małgorzata Pańko

mezzosopran


Ukończyła warszawską Akademię Muzyczną w klasie Krystyny Szostek-Radkowej, wyróżniona Medalem „Magna cum Laude” (2003). Stypendystka Marszałka Województwa Podlaskiego na rok 2010. Laureatka konkursów wokalnych: im. Ady Sari w Nowym Sączu (dwukrotnie), Polskiej Pieśni Artystycznej w Warszawie (I nagroda) i konkursu w Dusznikach Zdroju (I nagroda w kategorii oratoryjno-pieśniarskiej i Grand Prix). Laureatka Konkursu im. Montserrat Caballé w Andorze i konkursu Opery Kameralnej w Rheinsbergu (Niemcy). Uczestniczyła w kursach mistrzowskich Marjany Lipovšek, Ileany Cotrubas, Denyce Graves, Alberta Zeddy, Izabelli Kłosińskiej, Toma Krause, Jose Van Dama, Margarity Lilovej.

Na scenie Teatru Wielkiego – Opery Narodowej występuje w partii Poliny w „Damie Pikowej” Czajkowskiego, Madelon i Bersi w „Andrea Chenier” Giordana, Margret w „Wozzecku” Berga, III Damy w „Czarodziejskim flecie” Mozarta, Zosi w „Zabobonie, czyli Krakowiakach i Góralach” Kurpińskiego, Ciotki Pelagii w „Magicznym Doremiku” Ptaszyńskiej, Suzuki w „Madame Butterfly” Pucciniego, Rosalie w „Przysiędze” Tansmana, Jadwigi w „Strasznym dworze” Moniuszki, Olgi w „Onieginie” Czajkowskiego oraz Krystyny w „Pasażerce” Weinberga.

W styczniu 2010, wykonując rolę Charlotte w operze „Werther” Masseneta, zadebiutowała w Łotewskiej Operze Narodowej w Rydze. W tym samym teatrze zaśpiewała Olgę w Onieginie oraz tytułową Carmen w operze Bizeta.

Śpiewała partię Melo w studenckim wykonaniu opery Haendla „Sosarme”, była Damą III w „Czarodziejskim flecie” Mozarta w Rheinsbergu. W Operze Śląskiej w Bytomiu oraz w Operze Bałtyckiej pojawiła się jako Olga w „Eugeniuszu Onieginie”. W Operze Nova w Bydgoszczy zaśpiewała partię Jasia w operze „Jaś i Małgosia” Humperdincka.

Pracowała z wieloma znakomitymi reżyserami, m.in. Laco Adamikiem, Achimem Freyerem, Davidem Pountneyem, Maciejem Prusem, Mariuszem Trelińskim, Krzysztofem Warlikowskim, Andrejsem Żagarsem, Markiem Weissem-Grzesińskim.

W repertuarze oratoryjno-kantatowym artystki znajdują się dzieła od Pergolesiego do Franka Martina – Msze, Stabat Mater i inne utwory: Bacha, Vivaldiego, Mozarta, Rossiniego, Verdiego, Dvořáka, Szymanowskiego, a także IX Symfonia Beethovena, Aleksander Newski Prokofiewa, II Symfonia Mahlera.Występuje również z repertuarem kameralnym i pieśniarskim. Z Orkiestrą Symfoniczną Filharmonii Narodowej śpiewała „Requiem” Verdiego oraz „Stabat Mater” Dvořáka i Szymanowskiego. Występowała na estradach filharmonicznych w kraju i za granicą (Austria, Łotwa, Czechy, Niemcy, Słowacja, Korea Płn., Włochy, Rosja, Białoruś, Francja). Współpracuje też z warszawską Filharmonią im. Romualda Traugutta oraz m. in. z orkiestrami: Opery i Filharmonii Podlaskiej, Filharmonii Pomorskiej w Bydgoszczy, Krakowskiej, Wrocławskiej, jak również z Polską Orkiestrą Radiową, Orkiestrą Akademii Beethovenowskiej, orkiestrą Sinfonia Varsovia, orkiestrą Sinfonia Iuventus i Sinfoniettą Cracovią.

Występowała pod batutą: Gabriela Chmury, Lawrence Fostera, Valerego Gergieva, Jacka Kaspszyka, Kazimierza Korda, Miguela Gomeza Martineza, Krzysztofa Pendereckiego, Antoniego Wita i in.

W 2006 r. śpiewała partię Old Lady w koncertowym wykonaniu „Kandyda” Bernsteina, oraz wystąpiła podczas 49. Międzynarodowego Festiwalu Muzyki Współczesnej „Warszawska Jesień”. W kwietniu 2007 r., podczas 11. Wielkanocnego Festiwalu Ludwiga van Beethovena, wraz z NOSPR pod batutą Lawrence Fostera, wykonała oratorium „Piłat” Franka Martina. Ponowne zaproszenie na Wielkanocny Festiwal Ludwiga van Beethovena zaowocowało udziałem w koncertowym wykonaniu „Lodoiski” Cherubiniego i nagraniem.

W styczniu 2009 roku, na scenie Teatru Wielkiego w Warszawie wystąpiła jako Polina w „Damie Pikowej” pod dyrekcją Valerego Gergieva. Rok później, z tym samym dyrygentem zaśpiewała partię Olgi w „Onieginie”.

Wystąpiła m.in. w koncertach inaugurujących sezon artystyczny 2007/2008 Polskiej Orkiestry Radiowej (G. Verdi – „Falstaff”) oraz Filharmonii Narodowej (K. Kurpiński – „Te Deum”), pod batutą Krzysztofa Pendereckiego wykonała „Polskie Requiem” w Filharmonii w Sankt Petersburgu.

powrót

Przejdź do strony Fundacji Nowskowskiego